دوست آن نیست

دوست آن نیست که هر لحظه کنارت باشد، دوست آن است که هر لحظه به یادت باشد

چقدر عجیبه که تا مریض نشی کسی برات گل نمی یاره تا گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه تا فریاد نکشی کسی به طرفت بر نمی گرده تا قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمی یاد و تا وقتی نمیری کسی تورو نمی بخشه

...

گاهگاهی به یادت غزلی می خوانم،تا نگویی که دلم غافل از آن عهد و وفاست،خوب رویان همه گر با دل من خوب شوند،خوب من،با همه خوبان حساب تو جداست

چندین ساله که دوستت دارم و دوستت داشتم

ولی هر وقت خواستم به لبات نزدیت بشم ، منو با نفرت زمین زدی
.
.

.

.

.

.
امضا : آب دماغ